SOLUCIÓNS

O señor Rodriguez Ibara nos seu primeiro artigo compara a propiedade intelectual con antigos inventos que foron o resultado da combinación doutros anteriores. Deste xeito coóntanos que os inventores da roda e da maleta, non deberían cobrar dereitos de autor cando se ideou a maleta de rodas? O mesmo coa fregona en relación co pau e co trapo. Despois de ter exemplificado o tema do que fala con varios exemplos céntrase na música: por que cando a un lle interesa unha canción determinada e vai a unha tenda coa intención de mercala, vése obligado a ter que comprar trece cancións máis que nin lle gustan nin lle interesan? Para que lle vale mercar una caixa de plástico cun Cd se solo quere a súa canción? Segundo esta regra, porqué o fruteiro cando el lle pide laranxas non lle mete no cesto melóns?

O escritor Antonio Muñoz Molina critica no seu artigo a forma de pensar e as ideas de Rodríguez Ibarra. Sen embargo, tamén ten a súa parte de razón dicindo que o que premian os dereitos de autor son a orixinalidade e a imaxinación dos artistas para crear. Tamén esta no certo afirmando que para que él poida escoitar a súa canción hai moita xente detras de esas obras que fixo un bo traballo e axudou a hora de realizar ese proxecto  ao igual que pasa cando el merca fruta

O escritor parece querer conservar o sistema de ventas e o concepto da propiedade intelectual como ata agora, desde unha posición máis conservadora sen abrir as súas portas as novas tecnoloxías.

Ibarra, na contrarreplíca, acláralle a súa situación, expón argumentos comprensibles para intentar defender as súas ideas. Propón a creación, por parte do Estado, dunha actividade na que se haxa unha parte de beneficios para os creadores. Dende un punto de vista progresista chama aos españois ao avance tecnolóxico, ao aproveitamento dese novo mundo que conforma Internet, que nos ofrece moitas máis vantaxes das que cremos e aproveitamos na actualidade.

Estou de acordo co señor Rodriguez Ibarra. Pero o que se debería facer e chegar a un punto no que os artistas poidan chegar a obter beneficios polas súas obras creadas e nos, os consumidores non teñamos que andar a gastar demasiados cartos pero para elo, tanto aoutores com nos, témonos que adaptar as novas tecnoloxías

A PIRATARÍA 2


Como sabemos, fai uns meses  Megaupload foise abaixo. O FBI estadounidense conseguiu pechar esta páxina, a pesar dos millóns de usuarios que tiña, tras un exhaustivo proceso de investigación. Estas investigacións sacaron á luz que Megaupload recompensaba aos usuarios que máis arquivos subían ao servidores (uploadores), animando á xente á que vaia aos cines con cámara en man para que deste xeito poder ver películes no dia da sús estra.


Sen emabrgo, o gran número de contas que tiña Megaupload, demostra que en Internet non triunfa o "todo gratis"; senón un bo servizo con contidos interesantes a un prezo asequible. 


Por moito que se cerren páxinas en España, Internet é de carácter mundial, e polo tanto se os usuarios non atopan en páxinas españolas, darán co que queren en páxinas estranxeiras. A Ley Sinde sería inutil nestes casos. Por moitas leis que se aproben sempreaparecerán novas páxinas que substitúan as que foron pechadas. O que realmente deberiamos facer é formar plataformas web ou empresas web que oferten os arquivos de calidade a un prezo asequible para todos, e que resulte sinxelo para os usuarios xa que en España non é ilegal descargar música senon beneficiares con elo.

 A PIRATARÍA

En España, existe unha teoría baseada en que se a xente pode conseguir algo gratis, hai que aproveitalo ata que chegado un momento nos obriguen a pagar por elo. Non é sinxelo competir no mercado cando o comprador pode facerse co produto de forma gratuíta. Pero non imposible: a única opción e a rapidez á hora de mercar e traballar. Como exemplo, podemos ollar ás empresas estadounidenses (Itunes, Kindle, ou Netflix) que ofrecen a posibilidade de descargar música, e-books e películas por un prezo escaso. As súas ventas non deixan de crecer e as súas contas de aumentar.

Isto permite disfrutar do que queremos con solo un clic e en menos de 30 segundos. Por iso a xente prefire pagar unha pequena cantidade de cartos, antes que conseguir os arquivos gratuitamente.Ainda que segue habendo moita xente que segue  descargándose cousas ilegalmente apesar de que teñan unha calidade ínfima e mala.

Escritores como Gómez-Jurado, son partidarios deste sistema, pero sosteñen que no noso país non se podería implantar actualemnte, debido ao medo. Os españois mostrámonos reacios ante un cambio no mercado; unha actitude incentivada pola creación de leis (Ley Sinde) que complican este tipo de consumo. Asústanos o feito de mercar cultura sen tela diante de nós. Que este pensamento cambie está nas mans de tosdos nós. O comezo deste cambio de actitude pasa pola creación de novas licenzas máis abertas e flexibles, por deixar de cobrar polas copias e polo respeto ao consumidor.

Os creadores deben aproveitar o mercado dixital, xa que os consumidores, somos os responsables de que os autores pidan vivir das súas creacións. As industrias teñen que ter en conta que o mercado dixital é o que funciona no presente e funcionará no futuro. Aos consumidores non lles queda outra que perder o medo a usar estas plataformas de compra dixital, tendo en conta que copiar non é roubar e que para que poidan descargar esa copia, unha persoa tivo que traballar duro para crear a orixinal.

 

Ruta de Furanchos Polas Rías Baixas